Cerita Rakyat Rabine Puntadewa

Puntadewa Rabi

Langite padhang sumilak nyingkirake sumorot cahyane mbulan ngiringi lakune Puntadewa lan Permadi, pamit marang Drupada lan Permaisuri sing arep ninggalake Kraton Cempalareja. Dewi Drupadi lan Srikandi gemrusuh tangi esuk-esuk nyiapake gegawane Puntadewa lan Permadi.

Satibane ing Wanamarta Puntadewa nyampekake pesene Prabu Drupada kanggo Ibune. Dheweke ngenteni satus dina kanggo mengeti sedane Raden Gandamana kang seda dening kuku pancanakane si Bratasena. Para sanak, punakawan, lan Dewi Arimbi mara ing Kraton Prabu Drupada. Prabu Drupada nyediyani pasanggrahan ugi sandhangan kang endah-endah kanggo para Pandhawa, Dewi Kunthi lan Arimbi nalika pesta kawinane Raden Puntadewa karo Dewi Drupadi.        

Dina kang dienteni wis teka, rombongan banjur padha siap-siap marani calon panganten kanthi numpak kreta tumuju Kraton. Kekembangan megar, nembang kidung asmara . Manuk-manuk mabur sorak-sorak, jawane mengkene:

“Puntadewa... Puntadewa.. Puntadewa sing gagah prakosa mangka dadiya satriya kang utama.”

Upacara kawiwitan, Puntadewa ngenalake ibune yaiku Dewi Kunthi marang Prabu Drupada lan permaisurine.

“Sendhika dhawuh Rama Prabu Drupada, menika ibu kula ingkang asmanipun Dewi Kunthi.” Kandhane Puntadewa bungah.

            Sumiliring ati nalikane keprungu swarane gendhing gamelan. Gumeter kaya-kaya nangekake rambut-rambut kalong ing awak. Puntadewa sing dina kuwi dadi rajane raja uga Dewi Drupadi sing dadi ratune ratu sejagad. Sumringahe Dewi Kunthi nalika nyambut calon putrine.

“Oalah Ndhuk putriku, mangka beja banget putraku anggone milih awakmu. Muga anggone miwiti mbangun kaluwarga iki bisa entuk ridhaning Gusti.”

Dewi Drupadi mangsuli, “Inggih Ibu, matur sembah nuwun kula dhateng panjenengan. Mugi restunipun panjenengan punika saged dipunjabah saking Gusti.”

Puntadewa nggatekake pangandikane Ibune marang Drupadi kanthi rasa kaya-kaya munggah langit. Pamikirane Puntadewa, yen Dewi Drupadi iku pancen anak raja, ananging dheweke ora ngunggulake apa kang wis diduweni. Tumindake kang welas asih marang sapa wae nggambarake sipat becike.

            Sakwise upacara, para tamu banjur padha nonton Pagelaran Seni Tari lan Wayang kulit kanthi lakon Ramayana. Suwasanane rame banget, para tamu isih padha mara wiwit esuk nganti tekan sore. Kang sebageyan padha nonton keseniane, ananging sing sebageyan ngumpul ngrubungi Bratasena sebab gumun banget marang dheweke sing wis bisa ngalahake Raden Gandamana wong kang sekti mandraguna. Dene upacara iku katindakake pitung dina pitung wengi.

Ana ing panggonan liyane, Permadi lan Srikandhi malah lagi pacangan, mandeng sorot mripate Permadi nganti dikira dheweke iku kang dadi mantene.Awak kesel nanging atine seneng banget ngrasakake upacara ing dina mau bisa mlaku kanthi lancar lan meriyah. Kekarepane Puntadewa arep ngejak lunga Drupadi ana ing wana.

“Dhik, apa awakmu gelem yen tak jak manggon ana ing alas?” pitakonane Puntadewa.

Drupadi mangsuli, “inggih kang mas, kula ndherek panjenengan kemawon”.

“yen pancen ngono, mengko kang mas kari nyuwun restune rama”. Pituturane Puntadewa.

Sawise Drupadi nyaguhi banjur Puntadewa nuwun restunipun rama Prabu Drupada.

“Nuwun pangapunten rama, kula wonten ing ngriki badhe matur kaliyan panjenengan bilih pangajab kula menika badhe mboyong Drupadi tumuju alas Wanamarta, mila pangajeng-ajeng kula inggih restu saking panjenengan rama”.

Prabu Drupada mangsuli “Ngger, apa ora luwih apik nek kowe lan Drupadi manggon ana kene wae?”.

“Kula menika boten tegel rama menawi badhe nilar Ibu kaliyan rayi-rayi kula ingkang wonten ing Wanamarta. Tekad kula inggih badhe sisah lan seneng sareng-sareng”, Wangsulanipun Puntadewa.

“Yen pancen ngono kekarepanmu Ngger,  mangka Ibu lan sanak dulurmu coba dijak  manggon ana kene wae menawa gelem”, pituture Drupada.

Puntadewa mangsuli, “inggih rama, matur sembah nuwun kangge sedaya kasucen saking manahipun panjenengan, ananging kita sedaya menika taksih gadhah amanah saking para Dewa supados mbabat alas Amarta saengga kadhapuk dados kampung, desa, lan kitha, ingkang salajengipun saged dados keraton”.

Drupada banjur ngeling-eling nalika dheweke teka ana panggonan kana kuwi, pirang taun sing wis kepungkur uga sangsara banget urip dhewekan ora duwe sapa-sapa. Saka susahe mau saiki wis bisa ngrasakake kamulyane dadi raja ing Kerajaan Cempalareja.

“Hmm... ya sakjane aku durung lila ngeculake putriku, nanging awakmu aja gawe kuciwa ramamu iki. Aku percaya marang awakmu sing bisa njaga putriku lan kaluwargamu ana Wanamarta”, pesene Drupada marang Puntadewa.

            Drupada banjur ngundang bojo lan putrine kanggo ngrembug panjalukane Puntadewa kuwi mau.

“Ndhuk, kirane awakmu gelem apa ora menawa arep kok ajak bojomu manggon ing Wanamarta?”,  pitakonane Drupada marang Drupaadi, anake.

Drupadi mangsuli, “inggih rama, kula purun”

Saguhe Drupadi uga nggawe manah sang Ibu gela. Ibu nangis nganti Srikandi lan Raden Drustajumena krungu, banjur Srikandi anjaluk pamit ramane arep melu ngeterake mbak ayune maring Wanamarta.

“Rama, restunipun panjenengan menawi kula badhe ndherekaken lampahipun mbak ayu Drupadi kaliyan kang mas Puntadewa tumuju Wanamarta”. Makaten panyuwunipun Srikandhi.

Drupada kang wis mangerteni sipat uga sikape Srikandhi sing kaya apa nalikane dheweke wis nduwe kekarepan, mangsuli “iya, tapi lungamu kudu karo adhimu Drustajumena”.

“Inggih rama, matur sembah nuwun kula”, Srikandhi mangsuli kanthi sumringah.

            Miwiti lakune tumuju Wanamarta kanthi numpak kreta ngeterake Pandhawa, Dewi Kunthi, Dewi Arimbi, para Punakawan, lan Putra raja Cempalareja. Bratasena sing ora gelem numpak kreta, luwih milih mlaku utawa mlayu tumuju Wanamarta.

            Kuwi mau cendhake cerita asmara antaraning Puntadewa lan Drupadi kang dibungkus janji suci ana laminan. Drupadi sing tundhuk lan ora bakal ngingkari janji sucine marang Puntadewa kudu bisa urip bebrayan ngenteni megare kembang sak alume lan sak rogole ngibaratake  wujud rasa tresnane .